Принципите на пермакултурата – Создавање на еколошко земјоделско стопанство отпорно на климатските промени
Пермакултурата е гранка која се занимава со еколошки дизајн, еколошко инженерство, интегрирано управување со водните ресурси, која развива одржлива архитектура, регенеративни и самоодржливи живеалишта и земјоделски системи моделирани по мерка на природните екосистеми. Терминот пермакултура првпат е воведен од страна на Австралијците Бил Молисон и Дејвид Холмгрен. Зборот пермакултура првично имал значење само за производството, односно „трајно земјоделство“, но подоцна значењето е проширено во „трајна култура“, за да го вклучи и социјалниот аспект кој е неразделен од вистински одржлив систем, инспириран од природната филозофија на Масанобу Фукуока.
Трите клучни принципи на пермакултурата се:
Грижа за почвата: Грижа за сите живи системи што имаат потреба од одржување и размножување. Ова е првиот принцип, бидејќи без здрава почва, луѓето не можат да преживеат.
Грижа за луѓето: Грижа за луѓето да имаат постојан пристап до неопходните ресурси кои произлегуваат од пермакултурниот начин на производство.
Враќање на вишокот: Реинвестирање на вишокот во истиот пермакултурен систем се со цел да се исполнат првиот и вториот принцип. Ова вклучува враќање на отпадот во системот за да се рециклира во нешто корисно.
“Пермакултурата е филозофија на работа со природата, а не против природата; продолжено и внимателно набљудување, а не продолжена и бесмислена работа, набљудување на растенијата и животните и сите нивни функции, пред да се третира која било област како систем на еден производ”, вели Бил Молисон.
Дизајнот на пермакултурата ги нагласува пејзажните модели, функции и групи на видови на организми. Тоа одредува каде овие елементи треба да бидат распоредени за да обезбедат максимална корист за локалната средина. Централниот концепт на пермакултура е да се максимизираат корисните врски помеѓу компонентите на системот и синергиите на конечниот дизајн.
Фокусот на пермакултурата не е одреден на секој елемент посебно, туку на врските што се создаваат помеѓу елементите и нивната организациона структура, како и создавање на една целина која е поголема од секој посебен елемент.
Создавање на еден пермакултурен дизајн на производство се темели на пронаоѓање на начини за намалување на создавањето отпад, човечки труд и инвестиции во енергија преку изградба на систем што дава максимална корист меѓу дизајнираните елементи и на тој начин обезбедува системска синергија. Дизајнот на пермакултура се развива со текот на времето, земајќи ги предвид врските помеѓу елементите и самите елементи и може да стане исклучително комплексен систем, кој произведува многу храна и материјали со минимални инвестиции.
Дизајн за имплементација на пермакултура во едно земјоделско стопанство
Принципите на дизајнирање кои се во основата на пермакултурата се изведени од науката за системска екологија и примери за пред-индустриската одржлива употреба на земјиштето. Пермакултурата се заснова на неколку дисциплини, вклучувајќи органско земјоделство, шумарство, интегрирано земјоделство, одржлив развој и применета екологија. Пермакултурата најчесто се применува во дизајнот на домаќинствата и пејзажите, преку интеграција на агро-шумарски техники, изградба со природни материјали и собирање дождовница во контекст на принципите и теоријата за дизајн на пермакултурата.
Автор: Марио Петковски
