Екс министерот за земјоделство Љупчо Димовски препорачува да се сее пченица

– „Секако и Република Македонија, иако сè уште неполноправен член на ЕУ, преку прилагодувањето на своето законодавство кон европското Acquis communautaire и во делот на аграрните политики требаше да ја следи политиката на зголемување на сопственото земјоделско производство. Ова е особено важно затоа што секоја земја која има земјоделско производство може самостојно да ги задоволи потребите на својот пазар, односно на населението, што значи дека таа е отпорна на надворешните влијанија, таа е незавидна и е во состојба самата да се грижи за сопствените граѓани и нивните потреби.

Воените случувања придонесоа за значително и сериозно пореметување на пазарот со земјоделските производи, односно со тешко надоместливи количини, пред сè на житарици, кои во значителен процент од светското производство, дури до 35%, се произведуваат во регионот на конфликт. Затоа е сè поочигледен недостатокот од овие земјоделски стратегиски производи. Како последица од пореметувањето на понудата и побарувачката пазарниот механизам реагира со драстично зголемување на нивната цена, односно со сè поголемиот недостаток на житарици.

Македонија е дел од заедничкиот глобален пазар и таа е подложна на влијанието на понудата и побарувачката на земјоделски производи, односно на храна. И нашата држава не е исклучок затоа што и таа како и сите останати држави се соочува со сериозни проблеми во обезбедувањето на стратегиските земјоделски култури.

Затоа мора да се дејствува во две насоки: во обезбедувањето на дефицитарните земјоделски производи со увоз и во интензивирањето на сопственото земјоделско производство.

Тоа значи проширување на обработливите земјоделски површини, во зголемување на приносот по единица површина и конечно во зголемувањето на вкупното земјоделско производство.

Ова е сериозен предизвик за македонскиот аграр“, пишува меѓу другото во својата фејсбук објава Димовски.

Изминативе неколку години Македонија се соочува со намалување на вкупната земјоделска обработлива површина и на вкупното производство на пченица, јачмен, рʼж или ориз. Вкупните потреби на Република Македонија за пченица на годишно ниво изнесуваат од 310 до 330 илјади тони. Во 2014 година Македонија произведе 335 илјади тони пченица на над 100 илјади хектари земјоделско земјиште. Последниве неколку години земјоделските површини посеани со пченица изнесуваат околу 78 илјади хектари или вкупно производство на пченица од околу 265 илјади тони.

„Според податоците со кои располагам, иако сеидбените активности штотуку се започнати, до овој момент со пченица се посеани само 3.449 хектари. Очекувањата се дека и оваа година ќе бидат посеани истите површини како што биле и минатата година, со многу мали отстапки.

Мое длабоку уверување е дека оваа земјоделска година потребно е зголемување на активностите од страна на индивидуалните земјоделски произведувачи, помалите земјоделски стопанства, но и големите земјоделски системи да се посветат на обработување на што поголема земјоделска површина посеана со пченица. На тој начин многу е битно во што поголем процент да ја обезбедиме потребната количина за задоволување на домашните потреби.

Многу е важно индивидуалните земјоделски производители да се охрабрат и без страв од некаков ризик да ги започнат земјоделските активности во обработката на земјоделските површини за производство на жито, за што е потребно и државата дополнително да ги мотивира. На Македонија и е потребно секое парче земјоделско земјиште за производство на пченица. Впрочем често пати земјоделското производство било едно од носечките стопански гранки, особено во услови какви што се денешниве.

Што се однесува на висината на откупната цена сметам дека оваа година и производителите и особено откупувачите е потребно да бидат свесни дека, со оглед на приликите и берзантските движења на цената на меркантилната пченица, но и проценката на вкупната намалена понуда, нужно нејзината висина во целост да ги исполни очекувањата на земјоделските произведувачи со правилно, праведно и чесно вреднување на нивниот труд и производ, за што е потребна и поддршката од надлежните институции.

Воедно, потребно е иницирање за враќање на одгледувањето на сончогледот или обновување на организираното производство на шеќерната репа, со што преку нивнтата преработка би се задоволиле потребите на домашниот пазар преку преработка и домашно производство со масло за јадење и шеќер.

Како залог за обезбедување на услови на стабилно земјоделско производство и во следниот период и задоволување на домашните потреби со сопствено произвдство“, напиша Димовски.