Највлијателните луѓе во историјата на модерното земјоделство (ВТОР ДЕЛ)
Земјоделството како индустриска гранка, наука и начин на создавање на храна за целата популација на планетата Земја претставува една динамична средина во чие дефинирање може да влијаат земјоделците, научниците, политичарите и други разнолики профили на луѓе од општеството. Начинот на кој моментално се произведува храна не отсекогаш бил ист, каде што со текот на годините, особено последните 150 години земјоделството претрпува огромни измени во смисла на начинот на управување со почвата, културите и самите надворешни фактори. За да можеме да создадеме правилна слика за тоа како се движел развојот на земјоделството од почетокот па се до денеска, каде што особено ќе ставиме фокус на последните главни достигнувања и начинот на производство, според одредена група на автори земјоделството и неговиот развој се дели на неколку фази:
- Првата пре-индустриска ера на земјоделството траела од праисториско време се до 1920та година. Во таквите само-доволни, мали и трудоинтензивни фарми за да се задоволат потребите за храна за еден човек било доволно 1 хектар.
- Втората фаза ја претставува ерата на земјоделско индустриско производство во периодот од 1920 година до 2010 година. Трактори, комбајни, ѓубрива и хибридни семиња овозможиле создавање на големи комерцијални фарми. Ваквиот пристап резултирало со големина од половина хектар да се задоволат потребите од храна на 5 луѓе.
- Третата фаза од развојот на земјоделството е веќе започната од неодамна, каде што големи количини од податоци потребни за производство се добиваат преку сателитски системи или преку различни видови на сензори. Главната цел при развојот на оваа фаза е да се пронајдат начини за да се задоволат потребите од храна за 9 милијарди луѓе до 2050 година.
На листата подолу се наоѓаат едни од највлијателните луѓе кои што со помош на нивната стручност, желбата и потребата од изнаоѓање на различни начини за изведување на методи, операции и пракси, придонеле кон создавање на модерното земјоделство како што го препознаваме во моментот:
Ева Екеблад (1724 – 1786) – шведски агроном и научник. Екеблад била првата жена член на Кралската шведска академија на науките. Таа била позната по тоа што измислила метод за правење алкохол и брашно од компири, овозможувајќи произведените житарици да се пренаменат само за производство на храна.
Работата на Екеблад допринела за компирот да стане дел од основната храна во Шведска и со тоа ја зголемила понудата на пченица, ‘рж и јачмен достапни за правење леб и алкохол. Производството на компир допринело кон балансирање на исхраната на луѓето во Шведска и потенцијално намалување на опасноста од глад.
Таа, исто така, во 1751 година создала начин на белење на памучен текстил и предиво со сапун и ги заменила неповолните состојки за кожата во козметиката со брашно од компир.
.
Јустус Фрајхер фон Либиг (1803 – 1873) – германски научник кој дал голем придонес во земјоделската и биолошката хемија и се смета за еден од главните основачи на органската хемија.
Тој е опишан како „татко на индустријата за вештачко ѓубриво“ поради неговиот залагања за азотот и минералите во трагови како есенцијални хранливи материи за растенијата како и неговата формулација на законот за минимум, кој опишува како растот на растенијата се потпира на најмалиот хранлив ресурс, наместо вкупниот износ на расположливи ресурси.
Џорџ Вашингтон Карвер (1864-1943) – американски земјоделски научник и пронаоѓач кој промовирал алтернативни култури на памукот и методи за спречување на исцрпување на почвените хранливи вредности. Тој е еден од најистакнатите научници од црната раса на почетокот на 20 век.
Додека бил професор на Институтот Таскеги, Карвер развил техники за подобрување на почвите исцрпени од повеќекратното садење на памук. Тој сакал сиромашните земјоделци да одгледуваат други култури, како што се кикиритки и слатките компири, како извор на сопствена храна и да го подобрат квалитетот на нивниот живот. Има издадено околу 44 практични билтени наменети за фармери за одгледување на култури како и 105 рецепти за храна со употреба на кикирики. Иако тој поминал години развивајќи и промовирајќи бројни производи направени од кикирики, ниту еден не станал комерцијално успешен.
Покрај неговата работа за подобрување на животот на земјоделците, Карвер бил лидер и во промовирањето на екологијата. Има добиено бројни почести за неговата работа. Во ера на висока расна поларизација, неговата слава достигнала и надвор од црнечката заедница. Тој бил широко признат и пофален во белата заедница за неговите многубројни достигнувања. Во 1941 година, во списанието Тајм го нарекле Карвер „Црн Леонардо“.
Масанобу Фукуока (1913 – 2008) – јапонски селанец, земјоделец, филозоф и микробиолог, основач на школа за природно полјоделство. Масанобу Фукуока бил веројатно еден од најзначајните теоретичари на полјоделство, кои се појавиле во нашето време. Неговиот пристап на полјоделството, неговата исхрана и неговата животна филозофија започнале редица на движења и отвориле еден сосема Нов Свет – светот на природното полјоделство. Основата на неговата теорија и пракса се темели на четири основни принципи: без обработка (орање или копање), без ѓубре или компост, без плевење и без хемикалии, и водејќи сосема нов пристап до полјоделството (на пример: сеел пред жетвата), Фукуока укажал на правецот по кој полјоделството би требало да оди, доколку сакаме оваа планета да биде дом и за потомците. Докажал дека без современите мерки можат да постигнат исти приноси како и со имплементација на современи агротехнички мерки.
Брус Чарлс „Бил“ Молисон (1928 – 2016) – австралиски истражувач, автор, научник, учител и биолог. Во 1981 година, тој беше награден со награда за правилен живот „за развивање и промовирање на теоријата и практиката на пермакултурата“.
Пермакултурата (изведена од терминот „трајно земјоделство“) е интегриран систем на еколошки и еколошки дизајн кој Молисон го развил заедно со Дејвид Холмгрен, и кој заедно го замислиле како трајна и одржлива форма на земјоделство. Во 1974 година, Молисон ја започнал својата соработка со Холмгрен, а во 1978 година ја објавија нивната книга Permaculture One, која го претставила овој систем на пошироката јавност. Молисон го основал Институтот за пермакултура во Тасманија и го создал образовниот систем за обука за имплементација на пермакултурата.
Овој образовен систем на „обучување на тренерот“, користен преку формален курс и сертификација за дизајн на пермакултура (PDC), помогнал да се едуцираат стотици илјади луѓе ширум светот како да одгледуваат храна и да бидат одржливи користејќи ги принципите на дизајнот на пермакултурата.
Законски е забрането неовластено преземање на содржини од МојаФарма.мк без наведување на извор на информацијата, цитат и пренесување на линк до оригиналната страница. МојаФарма.мк може да покрене соодветна постапка за заштита на своите права пред надлежен орган.
