Блиску до Трпезата: Скратување на Синџирот на Снабдување со Храна за Одржливи Урбани Прехранбени Системи

Блиску до Трпезата: Скратување на Синџирот на Снабдување со Храна за Одржливи Урбани Прехранбени Системи


Иднината на урбаните прехранбени системи е тесно поврзана со потребата за поефикасни, поотпорни и поодржливи синџири на снабдување со храна. Како што расте урбаното население, традиционалните модели на снабдување со храна, кои често се потпираат на транспорт на долги растојанија и сложени дистрибутивни мрежи, стануваат сè понеодржливи. Едно од можните решенија е скратувањето на синџирот на снабдување со храна, што носи бројни економски, еколошки и социјални придобивки. Ветувачки модел во овој контекст е Прехранбениот систем на градските региони (City Region Food System – CRFS), кој се фокусира на зајакнување на врските меѓу урбаните области и нивните околни земјоделски региони.


Скратувањето на синџирот на снабдување со храна може значително да ги намали трошоците. Со минимизирање на растојанието кое храната треба да го помине од производителот до потрошувачот, трошоците за транспорт и дистрибуција се намалуваат. Ова, пак, ја намалува цената на храната за потрошувачите, додека на локалните производители им овозможува подобри маржи. Дополнително, пократките синџири на снабдување се помалку подложни на нарушувања предизвикани од глобалните пазарни флуктуации, екстремни временски настани или политичка нестабилност, правејќи ги урбаните прехранбени системи поотпорни.



Освен економските придобивки, намалувањето на должината на синџирот на снабдување со храна може да доведе до значителни еколошки добивки. Транспортот на храна на долги растојанија е главен извор на емисии на стакленички гасови, особено поради користењето на фосилни горива во бродскиот и камионскиот транспорт. Со локализирано снабдување со храна, урбаните области можат да го намалат својот јаглероден отпечаток и да придонесат за глобалните напори за ублажување на климатските промени. Дополнително, пократките синџири на снабдување ја намалуваат загубата на храна, бидејќи лесно расипливите производи поминуваат помалку време во транспорт и е помала веројатноста да се расипат пред да стигнат до потрошувачите.

Прехранбените системи на градските региони (CRFS) обезбедуваат практична рамка за постигнување на овие цели. CRFS имаат за цел да интегрираат локално производство, преработка, дистрибуција и консумација, поттикнувајќи поодржлив однос меѓу градовите и нивните околни земјоделски области. Со поддршка на локалните фармери и прехранбени производители, CRFS ја зголемуваат безбедноста на храната, ја намалуваат зависноста од глобалните синџири на снабдување и промовираат еколошки одговорни практики како агроекологијата и регенеративното земјоделство.



Скратувањето на синџирот на снабдување со храна преку модели како CRFS претставува одржлив пат кон поотпорни урбани прехранбени системи. Придобивките – од заштеда на трошоци и зголемена отпорност, до намалени емисии на стакленички гасови и помала загуба на храна – ја нагласуваат важноста на локализираното производство на храна и зајакнувањето на урбаните и руралните врски. Како што продолжуваат да се шират градовите, усвојувањето на вакви стратегии ќе биде клучно за одржливо задоволување на идните потреби за храна.

Проектот Cities 2030 е иницијатива под програмата Хоризонт 2020, која има за цел да ги реши овие предизвици преку развивање интегрирани решенија за урбаните системи за храна. Според податоците кои успеавме да ги извлечеме од нивната веб-страница, проектот се фокусира на подобрување на одржливоста и отпорноста на урбаните системи за храна. Проектот на едно место собира градови, истражувачи и засегнати страни за развој на иновативни пристапи и решенија за поодржливи урбани системи за храна.

Проектот Cities 2030 е позициониран да направи значителни напори во трансформирањето на урбаните системи за храна. Проектот има за цел да поттикне соработка, да води иновации и да создаде извршни стратегии што градовите можат да ги имплементираат за изградба на поодржлив и отпорен систем за храна за сите.

Како заклучок, урбаните системи за храна и CRFS се централни за изградба на одржливи и отпорни градови. Како што земјоделството се развива и ланците на снабдување се скратуваат, проекти како Cities 2030 играат клучна улога во креирање на иднината на урбаните системи за храна. Со прифаќање на овие иновации, градовите можат да работат кон поодржлив, ефикасен и фер систем за храна за сите.


Автор: Дарко Јанчески



Категории: Вести, Слајдер